|
Het meisje uit de jungle, het
4de boek van jeugdschrijver Patrick Lagrou
Even
een voorsmaakje van de tekst?
Wat er vooraf gebeurde: Jonathan en zijn vader hebben
een hele tijd doorgebracht in de nederzetting van de indianen. Maar ze zijn door hun
voorraden heen. Om die weer aan te vullen moeten ze met hun prauw naar de beschaafde
wereld terugkeren. Alles gaat goed, totdat een nieuwe hindernis op hun weg komt.
 In de verte hoorden we
al de stroomversnellingen, want mijn vader minderde al vroeg vaart. Ook deze keer moesten
we naar de kant om vandaar de boot met lijnen door de versnellingen heen te loodsen. Maar
nu zou het gemakkelijker gaan. Hoewel we maar met z'n tweeën waren, hadden we nauwelijks
lading aan boord, ging het nu stroomafwaarts en was er ook minder stroming. Dit kwam
doordat de hoeveelheid water in de rivier was gezakt. Wel was het varen moeilijker, want
voortdurend moesten we oppassen voor ondiepe plaatsen.
Voorzichtig maneuvreerde hij de boot naar de zijkant. Op enkele
meters van de oever hoorden we een metaalachtige klank. De motor gehoorzaamde ineens niet
meer en de prauw werd door de stroming weer naar het midden van de rivier geduwd.
'Verdomme,' riep mijn vader, 'ik heb met de schroef een stuk rots geraakt en
de pen is gebroken. Pak vlug de stokken.'
Meer moest hij niet zeggen. Ineens besefte ik hoe kritiek de
situatie was geworden. De prauw werd stuurloos en ijlde nu in de richting van de
stroomversnellingen. We moesten hoe dan ook de boot naar de zijkant zien te krijgen. Maar
de rivier kreeg steeds meer vat op het vaartuig. Het werd een onmogelijke opdracht. Een
eerste grote rotsblok middenin de rivier versperde ons de weg. We gingen er recht op af.
Met een krachtinspanning kon ik de prauw in een andere richting duwen. Maar nu waren we
pas echt in de stroomversnellingen terechtgekomen. Om ons heen schuimde en bruiste het
water. De boot danste op en neer en we moesten ons vasthouden om niet uit het vaartuig te
vallen. Gelukkig hadden we onze rugzakken goed vastgebonden, zodat we die niet kwijt
waren.
Ineens bleef de boeg van de prauw aan een rotspunt vasthaken. De
boot schoof dwars op de rivier en werd door het kolkende water overspoeld. Het
onvermijdelijke was gebeurd. De prauw kantelde en allebei gingen we kopje-onder. Toen we
bovenkwamen, werden we door de stroming meegesleurd. Ik kreeg nogal wat water binnen, maar
slaagde er toch in al zwemmend een ondiep gedeelte te bereiken. Ik stond op, zodat de
stroming op mij geen vat meer had. In de verte zag ik de prauw verdwijnen. Vader wist zich
gelukkig ook te redden. Vijftig meter achter mij strompelde hij aan land. We hadden de
schipbreuk overleefd. Maar wat stond er ons nu in de jungle te wachten? |
Hoe is het boek ontstaan?
Zoals het bij mij stilaan de gewoonte was
geworden, kwam ook hier de inspiratie vanuit twee richtingen. Bijna twintig jaar lang heb
ik wereldreizen gemaakt. Van alle continenten was Zuid-Amerika een van de meest bezochte,
vooral het gebied van het  Amazonewoud. Zowel in Columbia, als in Venezuela en
Brazilië ben ik naar het regenwoud getrokken om in contact te komen met de lokale
indianenbevolking. Een aantal keer heb ik toen het dagelijkse leven van die mensen in en
rondom hun nederzettingen kunnen meemaken. Ook heb ik de dreiging van het machtige
tropische woud leren waarderen. Plannen om in die richting iets te schrijven bestonden dus
al. Op televisie zag ik toen de documentaire zag van de Amerikaanse student Kenneth Good
en zijn indiaanse vrouw Yarima. Wat zij hadden meegemaakt greep mij geweldig aan. Tegelijk
riep het bij mij herinneringen op aan gelijkaardige mistoestanden die ik (weliswaar in
veel geringere mate) had meegemaakt. Opeens kreeg ik een geweldige schrijfdrang. Kenneth
en Yarima stonden meteen model voor Jonathan en Hiyomi in ‘Het meisje uit de
jungle’. In die mate zelfs dat ik bijna moet toegeven dat de hoofdfiguren uit dit
verhaal min of meer echt (hebben) bestaan. Iets wat ik van geen enkel ander boek van mij
kan zeggen. En wat ook merkwaardig is, ‘Het Meisje uit de Jungle’ is tot op
heden het enige boek dat ik in de ‘ik-vorm’ heb geschreven.
BIBLIOGRAFIE: in de volgende boeken
heb ik ook nog heel wat informatie over de Yanomami-indianen gevonden:
- ‘Yanomama. Récit d' une femme enlevée
par les Indiens’ van Etteore Bocca,
- ‘Yanomamo: The Fierce People’ van
Napoleon Chagnon,
- ‘Studying the Yanomamo van Napoleon
Chagnon,
- ‘Yanomamo. The Last Days of Eden’
van Napoleon Chagnon,
- ‘Shabono’ van Florinda Donner,
- ‘Into the heart’ van Kenneth Good,
- ‘L'adieu aux Yanomami’ van Alain
Kerjean,
- ‘Les Yanomami centraux’ van Jacques
Lizot,
- ‘Le cercle des Feux’ van Jacques
Lizot.
Patrick
Lagrou.
KLIK
HIER VOOR NOG MEER INFO |
Wat vonden de volwassenen van
dit boek?
'Lagrou vertelt in de eerste plaats
veel over het leven van de Indianen. Hij rapporteert nuchter, werpt standpunten op, zet ze
(soms) tegenover elkaar, maar laat weinig plaats voor emoties.' Jet Marchau in
‘Leesidee Jeugdliteratuur’.
'De botsing tussen de cultuur van
het Westen en die van de Indianen wordt meesterlijk en tot in detail beschreven,
ongetwijfeld heel wat stof voor een gesprek achteraf.' I. Driessen in ‘Kerk en
Leven’.
'Een erg boeiend en actueel verhaal.' José Van Den
Bosche in ‘De vrijzinnige lezer.’
'Dit is het wat je in dit boek voorgeschoteld krijgt: een
bord vol feiten, uit de keuken van de chefkok, de auteur, op smaak gebracht met een
overtuigend liefdesverhaal waarvan je zegt: 'als dat geen echte liefde is, weet ik
het ook niet meer!'. Vooral de botsing tussen culturen, de dreigende buitenwereld
smaakt scherp door. Wie hongerig is naar kennis over hoe een nog niet ontdekte
indianenstam leeft zal met deze smaakvolle aanbieding verzadigd worden tot in het puntje
van zijn/haar grote teen.' G. Sabbe in ‘Blikopener’. |
Wat vond de Kinder- en Jeugdjury van 'Het Meisje uit de
Jungle'?
'Ongelofelijk
boeiend, interessant en leerrijk en daarbij nog spannend met hier en daar
nog een vleugje humor.'
'Het is een
boek waar je je direct in inleeft. Er komt ook heel veel info in het boek
voor, wat erg interessant is als je over een onderwerp spreekt dat veel
mensen niet zo goed kennen.'
'Het minste dat je over dit boek kan
zeggen, is dat het erg meeslepend geschreven is. Je zou haast zweren dat je
er zelf bijstond.'
'Dit verhaal was mooi, spannend en
avontuurlijk: ik was jaloers op Jonathan omdat hij in het verhaal mocht
meedoen en ik niet.'
'Het begin komt wat traag op gang maar als
het verhaal eenmaal loopt, zie je dat de schrijver er meer plezier in
krijgt. Het is een boek dat opgebouwd is als een film.'
'De cover is gewaagd en opvallend maar
mooi getekend.'
'Patrick Lagrou blijft zijn meeslepende
manier van schrijven behouden.'
'Ik vind het leuk dat hij in zijn tekst
soms ook indiaanse woorden opneemt.'
'Hij moet maar blijven schrijven over
verhalen van vreemde culturen. Ik heb het boek op één dag uitgelezen tussen
mijn lessen door, als ontspanning.'
'Het is een prachtig boek, het is een
aanrader voor iedereen die een beetje geïnteresseerd is in vreemde culturen.
Het vertelt zeer goed de problemen van de indianen. Ik hoop dat Patrick
Lagrou op hetzelfde niveau blijft schrijven.'
'Het is een echt fantastisch boek, het is
lang geleden dat ik nog zo’n mooi boek gelezen heb. Ik had er echt spijt van
toen ik het al uit had. Ook is het een boek waar je echt in meeleeft en
meevoelt met de problemen die er zijn.'
'Ik vind het boek zeer mooi en ik heb het
zelf thuis. Het is mijn lievelingsboek en ik heb er al enkele spreekbeurten
over gegeven. Zijn boeken lees ik het liefst. Ik vind zijn boeken zo leuk
omdat er humor, spanning en liefde in zit.' |
Terug naar de BIBLIOTHEEK
|
