|
Gregoris en de dolfijn, het
9de boek van jeugdschrijver Patrick Lagrou
Even
een voorsmaakje van de tekst?
Wat er vooraf gebeurde: Gregoris heeft geen vader meer
en moet samen met zijn moeder werken om het gezin te onderhouden. Hij gaat sponzen vissen
om die aan de toeristen te verkopen. De vangst van vandaag valt nogal mee.
Toen zijn netzak barstensvol zat, zag
hij in de verte zijn anker liggen. In die richting moest hij dus zwemmen om bij zijn boot
uit te komen.
Maar wat hing het ankertouw vreemd slap. Gregoris begon opeens
veel vlugger te zwemmen. Er was iets gebeurd.
Zodra hij aan de oppervlakte kwam, zag hij dat zijn boot was
losgeraakt. Hoe was dat mogelijk? Onmiddellijk keek hij om zich heen. Op meer dan honderd
meter van hem vandaan dreef zijn schuitje langzaam weg.
Gregoris voelde dat de meltemi, de zeewind, vandaag vroeger was
opgekomen dan normaal. Die had het bootje blijkbaar losgetrokken en voerde het met zich
mee.
Onmiddellijk liet de jongen de netzak met sponzen los. Terwijl de
grote zak tot bij het anker neerzakte, zette hij de achtervolging in. Zo vlug hij kon,
zwom hij zijn boot achterna. Want zonder dat vaartuig zou hij nooit meer op sponzen kunnen
jagen.
Met krachtige slagen kliefde hij door het water. De wind begon
steeds harder te blazen en dreef het bootje verder in zee.
 In
plaats van dichterbij te komen, werd de afstand tussen Gregoris en zijn bootje nog groter.
Straks zou hij het bijna niet meer zien. Zeker nu de golven hoger en hoger werden.
Gregoris gaf niet op en begon nog harder te zwemmen. Hij moest en
zou die boot inhalen. Dat schuitje was nu eenmaal zijn broodwinning.
Zonder ophouden bleef hij doorzwemmen. Zijn spieren deden overal
pijn. Ondertussen was het water onder hem van lichtblauw naar bijna zwartblauw overgegaan.
Dat betekende dat het hier al heel diep was en dat hij bijna in volle zee zat.
Toen herinnerde Gregoris zich iets wat vader hem vroeger had
verteld. Ga nooit in volle zee zwemmen, want daar zitten haaien. En die hebben je vast nog
voordat je het weet.
Precies op dat moment zag Gregoris in de verte onder water iets
groots naar zich toekomen... |
Hoe
is het boek ontstaan?
 Dit verhaal is ontstaan uit de behoefte
om de drempel van mijn boeken voor jongere lezers te verlagen. Het moest een boekje worden
dat door kinderen vanaf het derde of vierde leerjaar kon worden gelezen. Het verhaal mocht
dus niet te ingewikkeld zijn. Mijn inspiratie is opnieuw op een Grieks eiland gekomen..
Eigenlijk is het verhaal over deze dolfijn voor een groot deel echt. Het heeft zich
indertijd afgespeeld op het eiland Ios. De namen van de personen en de diefstal van het
schilderij komen echter van een ander Grieks eiland. Tegelijk is dit ook het derde boek
van mij waarin een dolfijn meespeelt.
Patrick Lagrou. |
Wat
vonden de volwassenen van dit boek?
 "Een spannend en
avontuurlijk verhaal, natuurlijk gekruid met de nodige onverwachte wendingen en
gebeurtenissen." Véronique in het ‘KDK-krantje’.
"Gregoris en de dolfijn begint
heel erg spannend. Er gebeurt zo veel dat je graag wilt weten wat er allemaal aan de hand
is. Tegelijkertijd leer je ook nog iets over het leven op een Grieks eiland. Het lijkt of
je eventjes daar bent." Een verslaggever in ‘Drenths-Groningse Dagbladen’.
"Gregoris en de dolfijn is een spannend en mysterieus
verhaal dat zich afspeelt op het Griekse eiland Ios.’ Een verslaggever in ‘Het
Volk’.
"Het is een spannend en mysterieus verhaal dat helemaal
beantwoordt aan het imago van Patrick Lagrou: een exotische locatie, een reeks spannende
gebeurtenissen en veel actie." Een verslaggever in ‘De Eeclonaar’. |
|
